Türklere ait bilinen en eski yazılı kaynaklardan, edebî ürünlerden bahsetmek gerektiğinde akla ilk gelen Çin kaynaklarındaki şu beyittir:
süke talıkañ bokukgı tutañ
Beyit, bugünkü Türkçeyle harfiyen “Sü’yü çıkartın, Bokuk’u tutun!” şeklinde çevrilebilir. Tam Türkçe çeviri ise “Orduyu gönder, Bokuk’u yakalat!” şeklindedir. Bu beyit, en eski Türkçe metinlerden, Moğolistan’daki Eski Türk Yazıtları’ndan bir kaç yüzyıl geriye, 4. Yüzyıla kadar gider. Çin yazısıyla yazılmış olan ve Çin kaynaklarına “Jie” diline, kimi araştırmacıya göre Hunlara ait olan bu beyit bugün ancak Türkçe ile açıklanabilmektedir (Zieme 1991, s. 13, Ölmez, 1994: s. 226). Genellikle Türkçe en eski şiirsel veri yukarıdaki beyit kabul görür.
Türklerden kalma ikinci kayıt bugün Moğolistan’da saklanmakta olan ve “Bugut Yazıtı” adıyla bilinen, bir kısmı Eski Hintçe, geri kalanı Soğdca olan yazıttır. İlk Türk Kağanlığına (552-630) ait olan bu anıtta dönemin kağanlarının adı (örneğin Bumın Kağan) çok net bir şekilde tespit edilmektedir.